Beheersing van de voorraad

Als we spreken over voorraadsystemen, waar hebben we het dan eigenlijk over? Bedoelen we de wijze waarop we de voorraad fysiek gesproken bewaren of bedoelen we de methoden waarmee we de voorraad uiteindelijk trachten te beheersen? Bij de wijze waarop we de voorraad fysiek bewaren, spreken we meestal niet over 'voorraadsystemen', maar over 'opslagsystemen'. De systemen waarmee we de voorraad trachten te beheersen, bepalen 'het systeem van beheersing van de voorraad'.

Onder een voorraadsysteem verstaan we de wijze waarop er binnen een organisatie beslissingen worden genomen ten aanzien van:

  • het al dan niet aanhouden van voorraad;
  • de hoogte van de aanwezige voorraad;
  • het tijdstip van aanvullen van de aanwezige voorraad.

Deze beslissingen tezamen worden ook wel 'voorraadbeheersing' genoemd.

Bekijken we de evolutie van voorraadsystemen, dan zien we de volgende belangrijke stromingen:

  • Vanaf 1950: klassieke voorraadtheorie --> Statistical Inventory Control (SIC)
  • Vanaf 1970: productketenbenadering --> Material Requirements Planning (MRP)
  • Vanaf 1980: nulvoorraadbenadering --> Just in Time (JIT)
  • Vanaf 1985: knelpuntbenadering --> Theory of Constraints (TOC)
  • Vanaf 1995: ondernemingsbenadering --> Enterprise Resource Planning (ERP)
  • Vanaf 2000 Ketenbeheersing --> Supply Chain Management (SCM)

Binnen een onderneming kunnen verschillende voorraadsystemen naast elkaar bestaan. Zo zal de voorraad kantoorartikelen bij veel bedrijven op een andere wijze worden beheerd dan de voorraad grondstoffen. Bij de keuze van een voorraadbeheersingssysteem is het in de eerste plaats van belang te identificeren welke verschillende soorten voorraad er binnen de onderneming aanwezig zijn. Daarnaast moet de tijd die wordt gestopt in de beheersing van de voorraad in verhouding staan tot de waarde van de voorraad en de kosten die 'nee-verkoop' met zich meebrengt.