Het composite activity model

Binnen het model van samengestelde activiteiten (composite activity) maken de betrokken systemen om informatie te verkrijgen automatisch gebruik van andere ‘externe’ systemen. Het duidelijke verschil met een multistep proces is dat bij een multi-step benadering de verschillende stappen sequentieel doorlopen worden. Hier wordt iedere afzonderlijke stap door een afzonderlijke applicatie, systeem of persoon verwerkt. Een composite activity applicatie kan gezien worden als een high speed multi-step proces. Het voornaamste verschil met multistep wordt gevonden in het feit dat alle afzonderlijke acties of stappen onderdeel zijn geworden van een overall bedrijfsproces. Voorbeeld hiervan is een orderafhandelingssysteem dat:

• kan toetsen of de klant kredietwaardig is,
• aangeeft welke vorm van transport het meest gunstig is,
• de betrokken transporteur selecteert,
• de transportkosten kan calculeren en
• een aflevertijd kan geven.

Dit alles gebeurt niet door het aanbrengen van algoritmes in het afhandelingssysteem, maar door het aanroepen van verschillende gespecialiseerde (externe) systemen.

Het composite activity model is de laatste tijd sterker naar voren gekomen in de vorm van webservices. Het idee achter webservices is om zogenoemde meta-applicaties te creëren, waarbij de kracht en toegevoegde waarde gevormd worden door de som van de ingekapselde diensten en de integratielogica. De diensten zelf mogen verwezenlijkt zijn in afzonderlijke onderdelen van de applicatie, in de samengevoegde applicaties of zelfs combinaties van applicaties of onderdelen van applicaties.

Het verschil tussen de multi-step benadering en de webservices ligt in het gegeven dat multi-step zich voornamelijk richt op een logische integratie van verschillende systemen (A2A) gericht op het ondersteunen, structureren en het beheersen van bedrijfsprocessen (B2B). De webservices richten zich voornamelijk op de afhandeling van klantcontacten en klantbehoeften (business-tocustomer of B2C integratie) en dan nog in die gevallen waarbij een synchrone en real-time afhandeling van de vraag noodzakelijk is of een duidelijk concurrentievoordeel biedt. De webservices en het daaraan gekoppelde model van composite activities zijn sterk in opkomst gekomen gedurende de internethype van eind jaren 90.

Alhoewel het model op dat moment sterk verspreid werd, zien we momenteel dat het slechts beperkt wordt toegepast in geval van andere applicatie-integratieproblemen.