Integratiepatronen vandaag de dag

Alle hiervoor genoemde integratiepatronen zijn vandaag de dag, weliswaar in verschillende vormen en verhoudingen, in gebruik. Wat we zien is dat het model van data consistency beweegt naar een multi-step model. Beide vormen in nieuwe implementaties momenteel de meest toegepaste integratieoplossingen.

Echter dat kan misleidend zijn, ieder model kan een juiste oplossing vormen voor een integratieprobleem. Er bestaat dan ook niet slechts één goede oplossing voor een integratie probleem. Andersom bestaat het ook niet dat één model de oplossing is voor alle integratieproblemen. Er zullen altijd integratieproblemen zijn (en blijven) die met een ander model (beter) opgelost worden. Denk bijvoorbeeld aan het integreren van machinebesturingen en PLC’s met de bovenliggende besturende applicaties. Hiervoor zal de monolithische benadering nog steeds de beste resultaten bieden.

Ook zien we dat door de overweldigende aandacht voor het internet de webservices en het model van autonome distributie enorme aandacht kregen. Dit zijn echter geen vervangingen geweest voor de data consistency en de multi-step benadering. Er is door de mogelijkheden rondom het internet een nieuw type integratieprobleem ontstaan en daarvoor is een oplossing gekomen.

Als we alle modellen op een rijtje zetten dan zien we dat ieder model wel aspecten heeft die een deel van de integratieproblematiek oplossen. We leggen dan ook de stelling neer dat applicatie-integratie vandaag de dag niet bestaat uit een probleem. Feitelijk is moderne applicatie-integratie een combinatie van het kiezen tussen drie verschillende uitdagingen, te weten data consistency, multi-step proces en composite activities.

In figuur 5 geven we een aantal kenmerkende verschillen tussen deze drie modellen weer. Gezien het beperkt aantal toepassingen op dit moment van het model van autonome distributie, hebben we deze uit de vergelijking weggelaten.

Figuur 5. Drie integratiepatronen vergeleken (bron: Gartner).

Tussen de verschillende modellen is een bepaalde evolutie waar te nemen. Er is een duidelijke tendens dat men meer van éénrichting asynchrone communicatie naar tweerichting synchrone interactie overgaat. Vroeger was het nog gebruikelijk dat er verschillende beeldschermen op een bureau stonden. De gebruiker riep toen zelfstandig meerdere systemen aan. Nu wil men dat de gebruiker niets merkt van in welk systeem hij aan het werk is. Ook moet er geen tijd zitten tussen vraag en respons. Om die reden zie je dat het multi-step model in B2B-oplossingen en het webservices model in B2C-omgevingen steeds meer toegepast worden.

Als we deze ontwikkeling doortrekken, dan zal de toepassing van meer synchrone communicatie in autonome gedistribueerde toepassingen in de directe toekomst meer gemeengoed worden. Dit is weergegeven in figuur 6.