Alhoewel de toepassing van RFID langzaam op gang komt, blijft de inzet in een schaalgrootte zoals bij de barcode nog uit. Acceptatie van nieuwe technologie kost tijd, maar wordt tegelijkertijd beperkt door mythes die een brede adaptie in de weg staan. Een overzicht van de belangrijkste mythes.

Mythe 1. Een RFID-tag is wereldwijd niet universeel toepasbaar

Over het algemeen verschillen de toegepaste UHF frequenties per continent. Amerika gebruikt bijvoorbeeld 915 MHz, het verre oosten 950 MHz en in Europa is 869 MHz gangbaar. Indien er een universele VHF tag toegepast zou kunnen worden dan zou dat in de eerste plaats de productiekosten sterk omlaag kunnen brengen. Anderzijds zouden de problemen die ontstaan als goederen op verschillend continenten verkocht worden, voorkomen kunnen worden. Bedrijven zoals Intermec zijn druk doende met het ontwikkelen van frequency agile interrogators and tags om de droom van universaliteit te kunnen realiseren.

Mythe 2. RFID is altijd eenvoudig en probleemloos toepasbaar

RFID maakt gebruikt van radio frequente golven in een RF omgeving. Deze techniek is vatbaar voor verstoringen, straling, onzichtbare interferentie met andere RF-systemen en zelfs voor het materiaal waarmee het gebouw gebouwd is. Ook kan het materiaal waarop de tag bevestigd wordt, invloed hebben op de ontvangst. Gevolg is dat de lees- en schrijfafstand sterk afhankelijk is van omgevingsvariabelen. Doordat de straling onzichtbaar is, is het vaak ook erg moeilijk om de oorzaak van een probleem op te sporen.

Mythe 3. De tag kost maar een stuiver

Helaas, de tag van een stuiver bestaat nog niet. Bij een inkoopvolume van meer dan 700 miljard tags is de prijs van 5 cent realistisch. In 2003 was voor een order van 25 miljoen tags, een prijs per tag van net onder één dollar mogelijk. Op dit moment moeten we denken dat ordergroottes van 200 tot 300 miljoen tags een prijs van 35 tot 50 dollarcent mogelijk maken. Dit is echter nog geen stuiver en deze prijzen zijn alleen te realiseren voor grote volumes en dus door grote marktpartijen. Nu lijken de genoemde hoeveelheden erg hoog, maar is dat ook het geval? Ter illustratie, stel dat er in de retail op iedere kartonen doos een RFID tag zou komen, over welke hoeveelheden praten we dan? In de US alleen worden er per week tussen de 15 en 20 miljard kartonnen dozen geproduceerd. De genoemde aantallen zijn dus niet onrealistisch.

Waarom zijn die grote orders zo bepalend voor de prijs van een tag?

1. RFID IC chips worden gemaakt op wavers. De opbrengst van een waver is ongeveer 25.000 chips.
2. Een waver serie bestaat uit ongeveer 25 wavers, dus een opbrengst van ongeveer 1,25 miljoen chips.
3. Een fabrikant produceert ongeveer 48 waver series per dag, dus tussen de 50 tot 70 miljoen chips per dag.

Conclusie: een order van 1,25 miljoen RFID chips kost ongeveer 2 uur productietijd, voor een chip maker dus nauwelijks bezetting en bezettingsgraad is leidend voor dit type fabrikanten. Een fabriek kost tussen de 1,5 tot 2 miljard aan investeringen en die moeten wel terugverdiend worden. Helaas, op dit moment zijn er geen of nauwelijks orders voor RFID chips van de benodigde omvang.

Mythe 4. RFID kent geen open geaccepteerde standaard

In de begindagen waren er veel verschillende standaarden en waren ze zeker niet open te noemen. Echter de afgelopen tijd is er hard gewerkt aan open standaarden zoals bijvoorbeeld de ISO-18000-6 norm. Verder heeft ePCglobal specificaties opgesteld en zijn de fabrikanten druk doende met wereldwijd toepasbare global frequency agile VHF tags. Echter de belangrijkste fabrikanten, zoals bijvoorbeeld Alien Technologies, Matrics, Intermec, Philips, en Texas Instruments hebben nog steeds hun eigen (interface) protocollen. Een universele lezer, die de bestaande technologie kan gebruiken, moet al deze verschillende tags kunnen uitlezen. We zien echter al dat door de toetreding van grotere klanten in de markt standaardisatie steeds dichter bij komt. Bijvoorbeeld, ANS AIAG B-11 is een toepassingsnorm voor de identificatie van banden en wielen en ANS MH10.8.4 is een ANSI norm voor toepassing van RFID op herbruikbare plastik verpakkingen.

Mythe 5. RFID is nog niet klaar voor gebruik

RFID is klaar! Het wordt al jaren toegepast. Het wordt gebruikt in het volgen van dieren, in het ontvangen van tolgelden en het verbetert de assemblage van auto’s al sinds de jaren 80. Iedere onderneming en iedere bedrijfstak zal haar specifieke toepassing vinden. In de retail zal het aantal nee-verkopen drastisch afnemen, producenten zullen meer interesse gaan krijgen in het verbeteren van hun processen, het elimineren van fouten en product recall acties zullen eenvoudiger en sneller uitgevoerd kunnen worden.

In 2004 is de RFID wave begonnen en in 2006 zal de wave merkbaar zijn in heel Amerika en het Europese vasteland. En rond 2008 zullen de RFID chips van de verpakking verdwijnen en direct in de producten opgenomen worden. Binnen tien jaar zal RFID net zo gewoon zijn als nu de barcode op de verschillende producten. Let u maar eens goed op!

 

---

Dit dossier is eerder verschenen als onderdeel van een analyserapport bij AME Research. Analyse, informatie, opinie over ICT. Auteur: Paul Denneman