Als u het KOOP of hoofdvoorraadpunt kent, weet u waar voorraad nodig is. Dat geldt niet alleen voor massaproductie maar ook voor ontwerpen op order en alles daartussen. KOOP geeft aan waar de afhankelijke vraag overgaat in de onafhankelijke, het KOOP valt samen met het laatste grote voorraadpunt in de goederenstroom, scheidt orderacceptatie en risico van foute aankopen en het bepaalt hoe ver de klantorder in de organisatie doordringt. Het is dus een belangrijk hulpmiddelen om het rendement te verbeteren.

Als de voorraad van een productiebedrijf in geld wordt uitgedrukt, vertegenwoordigt deze een aanzienlijk bedrag. Bepalen we de waarde van de voorraad ten opzichte van het totale balans, dan zien we vaak ratio's van 30% of meer.

Een vuistregel is dat de voorraadbeheerskosten gemiddeld 20-25% van de balanswaarde van de voorraad omvatten. Het is dan niet moeilijk te begrijpen dat er aanzienlijke bedragen zouden kunnen vrijkomen wanneer we erin slagen de voorraden te reduceren. Dit vrijkomende geld kan dan weer worden ingezet voor andere investeringen.

TCO is een afkorting die door het onderzoeksbureau The Gartner Group in het leven is geroepen. In principe is het niets anders dan het gebruik van het boerenverstand om meer duidelijkheid te krijgen in de totale kosten van een product en in het bijzonder in de ICT-dienstverlening. Met name de kosten van de desktop vormden eind jaren tachtig een bijzonder aandachtspunt. Wat zijn de totale kosten van een pc inclusief software, hardware, beheer en training?

Onder een voorraadsysteem verstaan we de wijze waarop er binnen een organisatie beslissingen worden genomen ten aanzien van:

• het al dan niet aanhouden van voorraad;
• de hoogte van de aanwezige voorraad;
• het tijdstip van aanvullen van de aanwezige voorraad.

Deze beslissingen tezamen wordt ook wel „voorraadbeheersing” genoemd.

Uiteindelijk draait het in een onderneming om het financiële resultaat. Hoe mooi allerlei doelstellingen kunnen zijn, onder de streep zal er uiteindelijk iets over moeten blijven. Nu we verantwoordelijk zijn voor de logistiek, ontkomen we er dan ook niet aan om deze verantwoordelijkheid voor een positief resultaat mede op onze schouders te nemen. Dit positieve resultaat komt financieel het eerst tot uiting in de winst- en verliesrekening. Via de winst- en verliesrekening zullen we invloeden zien op de uiteindelijke balans.

Voor iedereen zal het evident zijn dat voorraad en logistiek met elkaar zijn verbonden. Of andersom: de logistiek wordt vaak in verband gebracht met de fysieke voorraad goederen.

Een stapje verder zal voor velen misschien nog een stapje te ver zijn. In hoeverre heeft de logistiek invloed op het saldo debiteuren en de liquide middelen?

Dat deze invloed groot kan zijn, bewijst het bestaan van belangrijke logistieke indicatoren die de gezondheid van een onderneming weergeven en die rechtstreeks van invloed zijn op de omloopsnelheid van het vermogen.

In dit dossier wordt een algemeen toepasbare standaardmeetmethode uitgewerkt: een Leverings-Prestatie-Index™ (LPI). Deze index is een getal waarmee de leveringsprestatie van een leverancier kan worden gemeten. De prestatie in deze index wordt bepaald door:

1. Worden de goederen op tijd geleverd?
2. Worden de juiste aantallen geleverd?
3. Welk gewicht wordt er toegekend aan het niet-tijdig leveren?

[ C O L U M N ] Meestal starten veranderingen doordat we met elkaar in gesprek gaan via een discussie of debat. We proberen onze standpunten over het voetlicht te brengen en waar mogelijk de ander te overtuigen. Zo denken we tot verandering en/of verbeteringen te komen. De nadruk ligt daarbij vaak op hetgeen dat niet goed gaat.

Maar is dat de enige manier, of zijn er andere manieren waardoor we tot betere resultaten kunnen komen?

Het realiseren en handhaven van een optimaal voorraadbeheer vergt veel inspanning, vooral in bedrijfssituaties waarbij het aantal verschillende codenummers omvangrijk is. De benodigde inspanning wordt pas zinvol aangewend als deze wordt overtroffen door de opbrengsten (in ruime zin). Het is daarom van belang de meeste aandacht te concentreren op dat deel van de artikelen dat het grootste verbeteringspotentieel in zich heeft. In dit kader wordt vaak de ABC-analyse toegepast.