Elk colablikje, elk bankbiljet, elke spoorbiels zijn eigen unieke code. Dat is kort gezegd de belofte van de Electronic Product Code (EPC): een wereldwijde, centraal geregistreerde nummeringstandaard. De EPC kan de inhoud zijn van Radio Frequency Identification (RFID) tags: chips met een kleine antenne die op producten geplaatst kunnen worden. Van de technologie wordt veel verwacht omdat het in theorie toeleveringsketens transparant maakt, en zo tot kostenbesparingen kan leiden.

Alhoewel de toepassing van RFID langzaam op gang komt, blijft de inzet in een schaalgrootte zoals bij de barcode nog uit. Acceptatie van nieuwe technologie kost tijd, maar wordt tegelijkertijd beperkt door mythes die een brede adaptie in de weg staan. Een overzicht van de belangrijkste mythes.

Er zijn natuurlijk ontelbare toepassingen denkbaar voor RFID in logistieke operaties. De meeste van die toepassingen zullen echter stranden in een andere wijze van toepassen van de barcode. Gewoon simpele product identificatie. De kracht van RFID moeten we juist zoeken in de toegevoegde waarde binnen de logistiek.

Een gedegen voorbereiding is van essentieel belang bij het invoeren van automatische productidentificatie door middel van RFID. Een automatisch identificatiesysteem, zoals een RFID, is veel meer dan alleen maar een verzameling informatieverwerkende apparatuur en bijbehorende software. Invoering van zo'n systeem gaat namelijk enorm veel zaken in het bedrijf beïnvloeden. Er moet dus vooraf worden nagedacht over het waarom, over de voorwaarden, het beoogde doel, te verwachte resultaten en over de aanpak van de invoering.